W życiu bardzo ważna jest równowaga, na wielu płaszczyznach. Obecna pomiędzy życiem prywatnym i zawodowym daje nam szczęście w życiu codziennym. Jej brak tzw. falowanie rodzi problemy. Czy jest sposób na osiągnięcie równowagi? Zapewne tak, ale każdy ma inny.
W osiągnięciu równowagi pomaga systematyczność, cecha, którą niektórzy mają niejako wrodzoną, inni zaś muszą ją nabyć poprzez ciężką pracę. Są też tacy, który nie czują potrzeby bycia systematycznym. Jak ta cecha pomocna jest w życiu możemy zaobserwować już w czasach szkolnych. Uczniowie tzw. regularni mają łatwej, z pozostałymi bywa różnie – uzdolniona część daje sobie radę czasem bardzo dobrze (najzdolniejsi rzadko są systematyczni), pozostali powoli wkraczają na drogę, która rodzi problemy na przyszłość. Dlaczego?
Pracodawcy poszukując pracownika coraz częściej zwracają uwagę na tzw. cechy miękkie, czyli osobowość, którą można analizować w wielu obszarach, np. komunikacja, śmiałość społeczna, rozumowanie, samodzielność, perfekcjonizm. Naszą osobowość kształtujemy przez lata poprzez środowisko, w którym przebywamy (rodzina, szkoła, praca), jak i nasze postępowanie, czynności, które wykonujemy. Systematyczność oznacza pewnego rodzaju regularność, także w dążeniu do celu. Celem może być również wypracowanie w sobie umiejętności, cech, które będą pomocne w naszym życiu.
Pracodawca poszukuje pracowników, na których będzie mógł oprzeć rozwój swojej firmy. W biznesie kluczowe są przede wszystkim 2 cele – maksymalizacja zysku i minimalizacja ryzyka. Systematyczność pomaga w minimalizacji ryzyka, zapewnia pracodawcy przewidywalność zachowań zatrudnionych pracowników, co w wielu sytuacjach może mieć istotne znaczenie dla długofalowej działalności firmy. Oczywiście dla równowagi firma potrzebuje różnych ludzi, również nieprzewidywalnych, kreatywnych liderów, zakłócających niejednokrotnie tę równowagę, jednak poszukiwana większość, która zapewnia firmie stabilizację to ludzie systematyczni, regularni, przewidywalni.
W pracy spędzamy dużo czasu, nierzadko więcej niż z rodziną. Ważne jest zachowanie równowagi, rozdzielenie życia zawodowego od prywatnego. Podobnie jak w pracy jest w naszym życiu prywatnym. Bezpieczeństwo zapewnia nam systematyczność, przewidywalność. Jest to w pewnym sensie sposób na budowanie równowagi. Jeśli w pracy mamy wszystko poukładane i zrobione na czas, będąc w domu nie musimy o tym myśleć, możemy zająć się rodziną, spędzić czas na swoich przyjemnościach.
Liderzy zazwyczaj większość swojego życia poświęcają pracy, to oni mają najtrudniej osiągnąć równowagę pomiędzy życiem zawodowym i prywatnym. Ja spotykam dwie wersje zachowań liderów zawodowych w życiu prywatnym. Pierwsza wersja to ta wycofana, pozostawienie spraw innym (zazwyczaj partnerowi), w wolnych chwilach uczestnictwo w życiu rodziny.
Druga wersja to ta dominująca również w życiu prywatnym; dynamicznie, pod presją (przecież ze wszystkim trudno zdążyć), chęć uczestniczenia we wszystkich wydarzeniach, decyzjach. Zazwyczaj dużo stresu, gdyż te założenia są trudne do realizacji (doba dla wszystkich ma 24 godziny). Optymalną wersją byłaby ta pośrodku, tzw. partnerska, ale to jest trudne do osiągnięcia.
Podsumowując moje rozważanie dochodzę do wniosku, że równowaga jest wartością, której znaczenie doceniamy, gdy jej nam brakuje.
O autorze: